ئه وین دو تا شد...
سلام دوستان ئه وین موبایل رو هم راه اندازی کردم با نظراتتون به من کمک کنید تا ئه وین بهترین بشه http://avinmobile.blogsky.com تازه اول راهیم من و تو راه همچنان باقی است...
داروی عشق
یک استاد مردم شناسی در دانشگاه روتگرز در نیوجرسی اظهار داشت: واکنش شیمیایی در مغز که در بین عوام با عنوان «عشق» شناخته شده است، شبیه به یک واکنش دارویی است و خاصیت درمانی دارد.
هلن فیشر، استاد مردم شناسی و نویسنده کتاب «چرا ما عشق می‌ورزیم؛ طبیعت و ساختار شیمیایی دوست داشتن» در این زمینه خاطر نشان کرد: عشق ورزیدن به عنوان احساسی که در نتیجه ترشح ماده شیمیایی دوپامین بروز می‌کند و حالت علاقه مندی که در اثر ترشح هورمون نورپنیفرین تظاهر می‌کند تاثیراتی شبیه به مصرف داروهای تسکین دهنده بر روی مغز انسان دارند.
به گفته این محقق، بدن ما همیشه نمی‌تواند در این حالت قرار گیرد بلکه تنها در شرایط دوست داشتن و عشق ورزیدن این هورمون‌ها را ترشح می‌کند.
تو و تنهایی من
چرا مثل گذشته ها برای من نمی میری!؟
وحتی یک سراغ ساده هم از من نمی گیری
تو که گفتی سوار سرنوشت خویش می باشی
چه شد حالا چنین بازیچه ی دستان تقدیری!؟
تو مثل صبح شنبه زندگی از روت می بارید
ولی حالا شبیه عصر جمعه زرد و دلگیری
من از تو درس عشق و زندگی آموختم،بانو !
چرااز عشق، ازمن، ازخودت، اززندگی سیری!؟
الاغ لنگ بخت من به سربالایی تشویش
و اسب تندروی عمرم اما در سرازیری
و عشقی که در ایام جوانی منجمد گردید
به جنبش آمده حالا در این هنگامه‌ی پیری
به باباطاهرعریان خبرده حال و روزم ر ا
سیه چشمی کمان ابرو زده بر بال مو تیری
نشسته تیر مژگونش به پیشانی احساسم
و بسته تار زلفونش به دست وپام زنجیری
واما تو ! تو ای بید پریشان خاطر تقدیر
چرااین سایه ات را از سر من برنمی گیری!
به نقل از http://ermes3.blogsky.com
بی تو مهتاب شبی...
بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم
در نهانخانه یادم گل یاد تو درخشید باغ صد خاطره خندید عطر صد خاطره پیچید
یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم ...
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام....بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فروریخته در آب
شاخه ها دست بر آورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
یادم آمد تو به من گفتی از این عشق حذر کن
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب آیینه عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا که دلت با دگران است
تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن
با تو گفتم حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم نتوانم
روز اول که نگاهم به تمنای تو پر زد
چو کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی من نرمیدم نگسستم
باز گفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو در افتادم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم نتوانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم نتوانم
اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت
اشک در چشم تو لرزید ماه بر عشق تو خندید
یادم آمد که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم..نگسستم نرمیدم.
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم
نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم
بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم